“E dashura nënë,
Unë jam shumë mirë. Ka dhjetë ditë që me Rrustemin jemi vendosur në një hotel lluksoz, me pesë yje, të një pronari italian, këtu në Malin e Robit në Shqipërinë nanë. Natyrisht këtu erdhëm me paratë e bacit Shaban, vëllaut të tij nga Zvicra. Jemi në katin e nëntë dhe ka ditë që nuk po dalim në plazhë nga apartamenti ynë, sepse edhe nuk po dimë ta përdorim ashensorin. Më mirë është kështu!…
Rrusta po ka dëshirë që muajin e mjaltit t’a shfrytëzojmë ashtu si duhet, deri në maksimum. Pse jo. Edhe mua po më pëlqen kështu. Dhoma e fjetjës është e madhe dhe shumë e bukur, me drita të vogla dhe shumëngjyrëshe, alla françeze. Në mes është dysheku i madh me ujë. Kur po shrihemi po na duket se jemi duke lundruar me valët e detit. Një natë, kur nisëm me u cigëlue, Rrusta pahiri rra nga dysheku, pingul në parket. Nuk u lëndua shumë, e ka kokën e fortë. Pak u prish parketi, por e mbuluam me tepih dhe se nuk po vërehet asgjë.
Çdo ditë, moj nënë, ushqimin po na e servojnë në dhomë, me lloj lloj pjatash dhe me disa kusia të vogla, si mullari i bacit Demush. Kemi një banjo të mrekullueshme. Aty ka shumë pasqyre, që në fillim na hutojshin. Nuk ia qëllonim dotë nga është dera. Një ditë, zjarrëfikësit e hotelit i hoqën të zitë e ullirit deri sa na nxorrën nga banjoja. Tani, u mësuam, pa problem po e hapim derën e banjos. Afër murrit është një kadë e madhe prej mermeri. Kur po mbushet, uji po qarkullon në te, sikur nëpër filma, e mos të flas për shampona. Rrusta u kënaq. Shpesh here po hyp përmbi fontanë dhe po kërcen në ujë, si një dallëndyshe. Po i përkujton ditët e rinisë, kur nga dudi i madh i bacit Azem, kërcente në përroin e fshatit. Një ditë, rastësësiht, harrova t’ia mbushë kadën me ujë!…
Për fat kërceu me bark e jo me kokë. Dy ditë, pos përsheshit me qumësht, nuk ka shti gjë në gojë. Por u këndell shumë shpejtë, sepse si më tregonte vet, me dhjetra herë ishte rrëxuar si fëmijë nga mullarët e sanës dhe se tani, e ka trupin si llastëk. Kemi edhe televizor në dhomë si dhe një studio të madhe për muzikë. Me që ia morrëm dorën studios, orë e çast po i lëshojmë disçet e Shkurtes, Ilirit, Mahmutit, motrave Mustafa, etj, sa që krejt kati i hotelit po dridhet. Ndojherë, po dëgjohen disa mysafirë, kur po bërtasin nga dritaret ose balkonat, por nuk po mërzitemi shumë. Edhe ne jemi mysafirë. Sa keq që nuk i morra me vete edhe kasetat ku i pata inçizuar këngët që i kënduam me def për kënagjegje!… Në dhomën e pritjes, pos televizorit dhe studios, kemi bifenë me pije të ndryshme dhe një frigorifer. Aty i futëm edhe tegllën me djathë të sharrit që na dha ti kur u nisëm për në pushim, si dhe dy teglla ajvar dhe një tjetër me speca turshi, që na i dha tezja Hyremo!…
E dashura nënë, kam lajme shumë të mira për ty. Pardje me kënaqësi Rrusta m’a hekurosi setrën dhe m’i lau çorapet me lule që m’i dhuroi dada Naze për martesë, ndërsa dje m’i pastroi këpucët nga pluhuri. Tani, është në banjo duke i larë pantollonat e tij dhe blluzën time të bardhë…Mbrëmë më premtoi se kur të kthehemi në shtëpi, do t’i laj edhe enët dhe se do të mësoj që të përgatisë edhe ndonjë gjellë për drekë. Edhe disa ditë moj nënë, do të bëhet punëtor si babi, shtëpiak i mirë dhe i urtë…pa gojë…”
Nanë, të do shumë vajza jote Lena!….
