Fike dritën
Një mbrëmje, burri bëhet gati të del me shokë, në një çajtore në qytet. Duke dalë nga dera e shtëpisë i drejtohet gruas së vet, e cila ishte e sëmurë.
– Emine hanëm, unë po dali me pi pak çaja.
– Po lojsh mu vetëm more insani jem. A nuk po shofish qi jam shumë s’mut dhe po du me dek. – i thotë gruaja, e shtrirë në dyshek.
– Grujo, nëse pahiri po desish dhe po bohesh rahmetli, mos haro me nalish dritat, mos me hargju strujin, – i thotë burri gruas, dhe del nga shtëpia.
Shkruan: Osman Goranci