Në hyrjen e banesës sime, si një familje e madhe jetojnë 16 familje me mbi 80 anëtarë. Në katin e parë jetojnë, Mexhit Terzia me gruan Hyrijen dhe gjashtë fëmijët e tyre, pastaj Shefki Shamixhia dhe Jalldyze hanmi me katër fëmijë, si dhe profesor Samiu me mësuesen Dritë dhe pesë fëmijët e tyre. Një kat më lartë janë: Aliismet dhe Kadire Basmaxhia, që kanë tre djem e një vajzë, inxhinier Talati me bashkëshorten Fidangylin dhe dy vajzat binjake, si dhe haxhi Zahid Briskaxhia me gruan Sanijen që kanë katër djem e tri vajza. Në katin e tretë dhe të katërt, jetojnë familjet e Ibish Therrës, Fetah Takijaxhisë, dr. Sylë Topallit, Hasan traktoristit, Met politikanit, kurse një kat më lartë jetojnë edhe familjet e Refik elektricistit, Ibo bozaxhisë dhe të Rrustë patriotit, që kanë një numër të madhë të fëmijëve.
Një ditë, para banesës, takova fqinjin, Zhivko teneqe-xhinë, i cili jeton në katin e gjashtë. Dukej mjaft i lodhur, sepse ishte ngarkuar me ca mallra.
– Mirë dita mixha Zhivko. Qenke shpenzuar sot.
– Po bre komsho. E ka arll pensioni nga Beligradi dhe dola en çarshi, që t’u blej llurata fmijave të mija.
Çudi?! Fqinji ynë Zhivko teneqexhia, gjithnjë i përmend fëmijët e tij, të cilët askush nuk i ka parë. Nga kureshtja që të mësojë diç më shumë për ta, i ofrova ndihmë deri në katin e gjashtë, ku na doli përpara Jovanka gruaja e tij, e cila më ftoi të hy brenda që të pimë nga një kafe. Pse jo. Ftesën e saj e pranova me gjithë qejf, sepse kisha dëshirë ti shof fëmijët e tyre enigmatik.
– Kqyre grujo, e kam ble ni mace me bateria për Sreçkon, dhe disa lojna tjera për Radovanin.
– Për Maricën dhe Jelicën, ki ble dishka, e pyeti Jovanka.
– Qysh jo moj grujo. Nuk i haroj binjaket e jona.
Ku janë binjaket? Vallë, ku janë fëmijët e Zhivkos dhe të Jovankës? Mendoja në vete dhe me bisht të syrit mundohesha të mas çdo qoshe të banesës së tyre, kur!…
2.
– Sreçko, Sreçko, eja te mami jotja. Thirri Jovanka nga kuzhina.
Pas pak, u duk një mace e vogël me emrin Sreçko që filloi të përpëlitej tek këmbët e saja. Pas maces, filloi të leh një qen minak.
– Radovane, Sreçko, përshëndeteni komshinë tonë, u tha Jovanka disi krenare, derisa maceja me emrin Sreçko, filloi t’ia lëpinte faqet e “babait’ të vet Zhivkos.
– Po binjaket ku janë, e pyeta Jovankën.
– Qe komsho, nji minut. Shkoi në një dhomë tjetër, prej nga u kthye me një kafaz ku ishin dy papagaj. Kjo në anën e djathtë është Marica, kurse pranë saj rri Jelica.
– A po shofish bre komsho. Edhe unë e kam banesën jeme me plot fmija, si ka fal zoti. Më tha fqinji, Zhivko teneqexhia me plot krenari.
– Po, po! Po i shoh komshi, po i shoh. U përgjigja disi i befasuar, me gjysëm zëri. Duke pi kafen, mundohesha të bëj krahasimin ndërmjet zotit dhe fëmijëve të fqinjit tim Zhivkos, si dhe zotit dhe fëmijëve tanë!…
Osman GORANCI
