Që nga ditët e para të pasluftës, automobilat janë bërë modë dhe pjesë e përditshmërisë sonë. I vogël dhe i madh, fëmijë, burra, gra dhe pleqë, sot e kanë marrë timonin në dorë dhe ngarendin në rrugë, në punë, në shkollë, në treg, në vizita, në korzo, bile disa shkojnë edhe në banjo me automobil.
Çfarë automobile!… Të gjitha tipet e automobilave të prodhuesve të ndryshëm botëror, sot qarkullojnë nëpër rrugët tona, apo qëndrojnë nëpër oborret e shtëpive. Këmbësorët, sot shumë pak qarkullojnë nëpër rrugë, sepse nuk kanë nga të ecin.
Ndërsa për çiklista as mos të flasim. Më duket se biçikletat janë denuar me burgim të përjetshëm nëpër podrumet e shtëpive. Vaj halli për prodhuesit e këpucëve, të cilët shumë lehtë nga ky ekspanzion i automobilave mund edhe të falimentojnë.
Mos të harrojmë të përmendim se një kategori e njerëzve këtu tek ne, automobilin ose automobilat i kanë për punë, disa për merak, pastaj për qallëm /lexo: lazdrim/, kurse ka njerëz që automobilat i kanë shndërruar edhe në shtëpi banimi. Natyrisht, këta halexhinjë, shtëpitë i kanë të rrënuara apo të djegura gjatë luftës.
Një fat të tillë e kishte edhe Zeneli një i njohuri im, të cilin një ditë e dëgjova duke biseduar me mobil me të vëllanë Ibishin, i cili ka kohë që punon në Gjermani.
– U shkallmova këtu en kyrbet, o vëlla. – I hoshte ai.
– E di bre Ibish, e di shumë mirë. Por, nuk ki qare pa ma dërgu edhe nji automobil karavan.
– O Zenel, e lype kamionin, ta çova kamionin. E lype kombin dizel, ta çova kombin dizel. E lype xhipin, ta çova edhe xhipin dhe një kadet caravan!…
– Shumë faleminderës bre vlla, – ia kthen Zeneli. – Të kom kallxue edhe herën e kaluem en tilifon se qysh i kom punët. En kamion e kom shti regallin, kauqat dhe kuzhinën komplete. En kombi i kom shti frizin, maqinën e teshave, shporetin me strujë dhe dy bojlera. Me xhip, po dalim me shetit nëpër shehër, kurse en Kadet karavan po flejmë të gjithë, si en stanin e dhenve. Çoma bre vlla edhe ni automobile me sobë!…
– Ani bre Zenel, ani. Por, dije se gjinja po flasin edhe këtu en perëndim se shumë familje en Kosovë qi ju kanë kallë shpijat, po i kanë nga pesë apo gjashtë automobila.
– Ngo’ këtu o Ibish. A flen ti atje en Gjermani vetëm me grunë?
– Po Zenel, flej!
– Edhe unë bre vlla, po du en kadet karavan me i lonë me flejtë fmitë me dadën Xufë. Kurse en automobilin e ri me sobë qi ki me ma çu, du me flejtë vetëm me Zarifen teme, se u kallëm prej dashnie. A more vesh tashti o vllavi jem!…
