Nëse dikush shikon me kujdes hartën e aplikacionit Flight Radar, me siguri do të vërejë se ka një zonë të madhe në Azi ku nuk fluturojnë avionë. Kjo është Rrafshnalta Tibetiane e Kinës, ose siç quhet zakonisht “Çatia e Botës”.
Por pse avionët nuk fluturojnë mbi këtë zonë?
Rrafshnalta Tibetiane është një zonë me interes të madh, pasi malet atje kanë një lartësi mesatare prej 4.500 metrash mbi nivelin e detit dhe qendra është mali Everest, maja më e lartë në botë me një lartësi prej 8.848 metrash . Edhe pse avionët zakonisht fluturojnë mbi 30.000 këmbë, nëse diçka shkon keq, siç është dekompresimi në kabinë, atëherë avioni duhet të zbresë shpejt në 10.000 këmbë në mënyrë që pasagjerët të marrin frymë.
Megjithatë, në pjesën më të madhe të zonës tibetiane, lartësia është mbi 3.000 metra dhe nuk ka vend të përshtatshëm në pllajë ku avionët të mund të ulen në mënyrë të sigurt në rast emergjence.
Për më tepër, kur një nga motorët në një avion me 2 motorë ndalon së punuari, atëherë avioni duhet të zbresë në një lartësi të caktuar për të fluturuar në mënyrë të sigurt. Fatkeqësisht, kjo nuk është e mundur për shkak të strukturës gjeografike të Tibetit.
Megjithatë, natyra malore e terrenit nuk është problemi i vetëm. Rrezik serioz mund të shkaktojë edhe moti në zonë.
Paparashikueshmëria e kushteve të motit mund të çojë në turbulenca shumë të forta, ndërsa i ftohti mund të ngrijë edhe karburantin e avionëve.
Gjithashtu, nëse ndodh diçka e papritur gjatë fluturimit, nuk ka aeroporte në zonë dhe terreni i vështirë dhe kushtet e pafavorshme i bëjnë pothuajse të pamundura operacionet e shpëtimit në rast të një rrëzimi avioni, shkruan Alsat m.
Vlen të theksohet se aksidentet më të rënda kanë ndodhur gjatë Luftës së Dytë Botërore. Mbi 1.500 njerëz vdiqën dhe rreth 600 avionë u humbën gjatë asaj kohe në rajonin e Tibetit.
