Deri në fund të shekullit XVIII, zhvillimi i industrializimit kishte sjellë ndryshime rrënjësore në shoqërinë tradicionale të Evropës, në të njëjtën kohë pas Revolucionit francez, Franca përpiqej të vendoste një sistem të ri shoqëror, shkruan InLajmi.
Disa mendimtar, si Adam Smith, ishin përpjekur që ndryshimet shoqërore të cilat ndodhnin më shpejtësi t’i shpjegonin në kontekstin e ekonomisë, ndërsa Zhan Zhak Rusoi, e bënë këtë në kontekstin e filozofisë politike, Adam Fregusoni kishte trajtuar efektet shoqërore të modernizimit, por askush nuk kishte dhënë ndonjë shpjegim për përparimin shoqëror, që të lidhej me teoritë politike dhe ekonomike.
“Filozofët vetëm e kanë interpretuar botën, por qëllimi është ta ndryshosh atë”, ka thënë Karl Marks.
Kuptim dhe Ndryshim:
Konti ishte pjellë e Iluminizmit dhe mendimi i tij kishte rrënjët tek idetë e Epokës së Arsyes me këndvështrimin e saj racional dhe objektiv. Lindja e metodës shkencore gjatë Iluminizmit ndikoi në qasjen e Kontit ndaj filozofisë, derisa ai u bëri një analizë të hollësishme shkencave natyrore dhe metodologjisë së tyre. Tutje propozoi se të gjithë degët e njohjes duhet të përdorin parimet shkencore dhe ta bazojnë teorinë në vëzhgim.
Një shkencë për shoqërinë:
Konti propozoi një strukturë për shkencën e re të sociologjisë, të bazuar në shkencat “e forta” ekzistuese. Ai klasifikoi një hierarki shkencash të sistemuara logjikisht, në mënyrë që çdo njëra syresh të kontribuonte për ato që vinin pas saj dhe jo për ato që i paraprinin, duke filluar me matematikën, hierarkia shtrihej tek astronomët, fizika, kimia e deri tek biologjia. Kulmi i këtij rendi ngjitës të “pozitivizmit” ishte sociologjia.
“Sociologjia nuk është ndihmëse e ndonjë shkence tjetër, ajo është një shkencë në vete dhe e pavarur” ka thënë Emil Dyrkem. /InLajmi/
Burimi: Libri i Sociologjisë
