Ka njerëz që janë vazhdimisht të inatosur, sikur zemërimi të jetë gjendja e tyre natyrore! Këta njerëz nuk hezitojnë të lëshojnë zemërimin tek të gjithë ata që takojnë gjatë rrugës së tyre. Ata sillen si “kamionë mbeturinash” të vërtetë, nuk e njohin ngarkesën që kanë mbi supet e tyre, por janë të gatshëm ta shkarkojnë atë në personin e parë që takojnë.
Në raste të tjera, ne jemi ata që përjetojmë faza të zemërimit kronik. Ndonjëherë madje mund të kalojmë disa ditë rresht të zemëruar, pa e kuptuar. Ndihemi të irrituar dhe shpërthejnë më pak stimuj, duke reaguar në mënyrë të ekzagjeruar ndaj situatave që në rrethana të tjera nuk do të na shqetësonin. Në këto raste, është e vështirë për ne të kontrollojmë sjelljen dhe emocionet negative. Shumë njerëz gjithashtu kanë tendencë të zemërohen me njerëzit që i duan më shumë; me partnerin, me fëmijët ose me prindërit.
Çfarë kuptohet me zemërim kronik?
Së pari, është e rëndësishme të sqarohet se, në disa raste, është krejtësisht e kuptueshme që të reagojmë me zemërim. Në fakt, shpërthimet e vogla të zemërimit mund të kenë fuqi katartike sepse ato na lejojnë të lëshojmë tensionin dhe të vazhdojmë. Natyrisht, duhet të sigurohemi që ato shpërthime të nervozizmit nuk dëmtojnë të tjerët dhe nuk na bëjnë të bëjmë ose të themi gjëra për të cilat do të pendohemi.
Sidoqoftë, zemërimi kronik nuk është një zhgënjim i thjeshtë, por është një gjendje shumë më komplekse. Personi që përjeton zemërim kronik është pothuajse gjithmonë në humor të keq. Në fakt, të gjithë ne njohim njerëz që mund t’i quanim “të zemëruar kronikë”, njerëz të zemëruar përjetësisht që kurrë nuk buzëqeshin dhe të cilët i shqetëson gjithçka. Këta njerëz e bënë zemërimin një mënyrë të zakonshme për të përballuar jetën, ata e shndërruan atë në një strategji konfrontimi. Prandaj, atë e shqetëson gjithçka, madje edhe situatat më banale, ata lehtë humbasin kontrollin dhe bëhen ndërhyrës.
Fakti interesant është se zemërimi i tyre zakonisht nuk drejtohet drejt një personi, një situate apo një ngjarje, por kundër gjithë botës dhe jetës në përgjithësi. Fakti është se këta njerëz përjetojnë një ndjenjë të bezdisjes dhe mërzitjes së përhershme. Ata zhvillojnë një qëndrim jotolerant dhe janë tepër kritikë ndaj të tjerëve ose i drejtohen denigrimit.
Sigurisht, zemërimi kronik ka gjithashtu implikime të thella shëndetësore pasi mund të gjenerojë hipertension, dhimbje koke ose të përkeqësojë sëmundjet ekzistuese. Në një nivel psikologjik, ai ka qenë i lidhur me depresionin, pasi përfundon duke shkaktuar trishtim të thellë që shndërrohet në dëshpërim. Personi që zemërohet vazhdimisht hedh më shumë emocione negative në ekuilibrin emocional, kështu që nuk është për t’u habitur që zhgënjimi dhe depresioni rriten.
Gjithashtu zemërimi kronik shkakton probleme në marrëdhëniet ndërnjerëzore. Njerëzit të cilët janë vazhdimisht të zemëruar janë të vështirë për t’u trajtuar, në këtë mënyrë ata shpesh shkelin të drejtat e të tjerëve duke reaguar me dhunë. Debatet janë buka e tyre e përditshme, në këtë situatë ata që janë afër tij dalëngadalë fillojnë t’i shmangin duke i lënë ata vetëm.
Çfarë fshihet pas zemërimit kronik?
Zemërimi nuk është gjë tjetër veçse një përpjekje për të ulur tensionin që ne perceptojmë nga një situatë që e kemi të vështirë ta menaxhojmë. Kur analizojmë situatën në mënyrë sipërfaqësore, ne arrijmë në një zgjidhje të thjeshtë: zemërim. Për shembull, nëse një person bën shaka për një gabim që kemi bërë, ne mund të reagojmë në mënyra të ndryshme. Njerëzit me vetëbesim madje mund të qeshin me gabimin, por një person i pasigurt që nuk di se si ta trajtojë situatën ka të ngjarë të përfundojë i zemëruar. Meqenëse një person i tillë nuk është në gjendje të marrë frymën e duhur dhe të qeshë me veten, ai e zhvendos bisedën në një nivel tjetër dhe përpiqet të ngjallë frikë, sepse ai e percepton shakanë si një sulm ndaj tij.
Prandaj, zemërimi ndryshon natyrën e situatës që e shkaktoi atë. Sidoqoftë, gjëja interesante është se edhe nëse zemërimi manifestohet si reagim ndaj situatave të caktuara mjedisore, në realitet baza e tij i ka rrënjët brenda nesh. Zemërimi kronik nuk është vetëm një reagim por është shprehje e një problemi të brendshëm. Sigurisht, secili person është i ndryshëm dhe është e vështirë të gjesh një shkak të vetëm, por në themel zemërimi kronik është zakonisht një pakënaqësi e thellë. Në fakt, ai person nuk është i zemëruar me botën, por me veten e tij. Ai person padashur u shndërrua në armikun e tij më të keq.
Shkaqet e zemërimit kronik
Nuk e pranoni veten
Të gjithë kemi një imazh ideal se si duhet të jemi. Sidoqoftë, ne shpesh presim shumë nga vetja dhe nuk arrijmë t’i përshtatemi parametrave tanë. Kur gjykojmë veten shumë ashpër, krijojmë një ndjenjë të thellë pakënaqësie. Kështu që ne mendojmë se nuk jemi mjaftueshëm të mirë dhe fillojmë të torturojmë veten. Si përfundim, edhe nëse e projektojmë zemërimin jashtë, ne jemi të zemëruar me veten.
Të kesh diçka të jashtëzakonshme që gjeneron një ndjenjë faji
Gabimet janë shkaku kryesor i zemërimit kronik. Kur gabojmë, por ne nuk e pranojmë sepse ky gabim shkon kundër imazhit të idealizuar që kemi për veten tonë, ne zemërohemi. Derisa ta pranojmë këtë gabim, derisa të bëjmë paqe me të kaluarën tonë, nuk mund të vazhdojmë më tej dhe do të vazhdojmë të tërhiqemi nga ky zemërim.
Ndjenjë pakënaqësie me realitetin
Kur kemi pritshmëri shumë të larta dhe këto nuk korrespondojnë me realitetin, fillojmë të ndihemi keq. Sidoqoftë, në shumë raste, në vend që të përshtatim pritjet tona, ne do të dëshironim që bota të ndryshojë për tu përshtatur me ne. Meqenëse kjo nuk është e mundur, gradualisht krijohet një ndjenjë zhgënjimi që na bën të zemërohemi me të gjithë botën.
Ndjenjë pasigurie
Shpesh, zemërimi nuk është emocioni parësor, por një përgjigje ndaj emocioneve të tilla si dhimbja, frika, faji ose trishtimi. Sidoqoftë, këto emocione parësore na bëjnë të prekshëm dhe kjo na frikëson. Prandaj, ne zhvillojmë një emocion tjetër, siç është zemërimi, për t’i fshehur ato. Kështu që, në disa raste, zemërimi është një reagim mbrojtës që fsheh frikën e cënueshmërisë.
Dëshira për të dëmtuar veten
Në disa raste, zemërimi është një mjet që përdor pavetëdijen tonë për të treguar se ekziston diçka që na shqetëson. Kur kalojmë javë ose muaj të zemëruar, sabotimi i marrëdhënieve tona personale dhe jetës emocionale është një mënyrë për të tërhequr vëmendjen për nevojën për ndryshim. Kjo lloj përgjigjeje zakonisht ndodh kur ne e detyrojmë veten të jetojmë një jetë që nuk na kënaq, shkruan Revista Psikologjia.
Zemërimi është si një zjarr i brendshëm, digjet vazhdimisht, dhe nëse nuk del jashtë, do të konsumojë gjithçka në rrugën e tij. Sidoqoftë, hapi i parë është të zbuloni se çfarë e shkakton atë. Nga vjen zemërimi i përhershëm?
Gjithmonë mbani në mend se kur zemëroheni pse fqinji juaj e mban muzikën me zë të lartë, pse dikush ka parkuar në dy hapësira ose pse kolegu juaj bëri një gabim në plotësimin e një formulari, në realitet kjo është vetëm pika që bëri të derdh kupën e zemërimit.
