Me plis në kokë dhe i veshur në tesha të punës, 87-vjeçari, Zenel Beka, mori kthesën e parë në të majtë nga shtëpia për të filluar punën në mullirin e tij, i cili gjendet në pjesën jugore të fshatit Kuqicë të Skenderajt.
Ato pak metra nga shtëpia e deri në mulli, Zenel Beka i bëri me traktorin e tij, të cilin po e drejtonte me aq kujdes në rrugën e cila ende është e pashtruar me asfalt. Beka thotë se me traktor shkon çdo ditë në mulli, dhe se çdo prishje që i bëhen atij, ai vet e rregullon.
Para derës kryesore të mullirit, i cili punon me ujë, ishin të vendosura edhe dy karrige, ku Beka kishte lënë ato për mysafirë të këtij mulliri, në ato karrige kishin pushuar shumë qytetarë, të cilët kishin bërë bluarjen e misrit e grurit në mullirin që është ndërtuar para qindra viteve.
Punën në Mulli, Beka thotë se e bën vetëm nga dëshira dhe se nuk mund të jetojë pa punuar, teksa shton se shumicën e kohës bluarjen e misrit dhe grurit e bën falas, për të iu ndihmuar qytetarëve.
Mulliri i Zenel Bekës, i rrethuar me gjelbërim dhe pa ndonjë shtëpi afër, i cili është ndërtuar përafërsisht para 400 vjetëve, ka pasur vizitorë të shumtë, e përveç makinerive që bëjnë bluarjen e misrit dhe grurit, në mullirin e Zenel Bekës nuk dëgjohej ndonjë zhurmë tjetër.
Beka gjatë rrëfimit për Telegrafin thotë se mulliri nuk duhet të mbetet pa trashëgimtarë, dhe se punën në mulli ia ka mësuar edhe djali të tij, i cili jeton po ashtu në fshatin Kuqicë.
Gjatë rrëfimit të tij, 87 vjeçari tha se gjithmonë në jetë ka punuar me ndershmëri, dhe se këtë e ka amanet nga babagjyshi i tij.
Porositi të gjithë që të ruhen mullinjtë me ujë, sepse ajo është pasuria më e madhe që ka një vend.
