Depresioni, besohet të ketë një lidhje gjenetike, por një studim i ri sugjeron fokus të rëndësishëm të shëndetit mendor të një nëne ndërsa është shtatzënë sepse mund të prekë direkt fëmijën e saj.
Hulumtimi i botuar në revistën ‘’JAMA Psychiatry’’ sugjeron që gratë që përjetojnë depresion gjatë shtatëzanisë u japin fëmijëve të tyre një rrezik të shtuar nga depresioni i llojit të të rriturit.
Poashtu, profesoreshë Rebecca M. Pearson, e Universitetit të Bristol në U.K., dhe kolegët e saj përdorën të dhëna nga më shumë se 4500 pacientë dhe fëmijët e tyre në një studim të bazuar në komunitet.
Studiuesit arritën në përfundimin se fëmijët e lindur nga nëna në depresion, ishin mesatarisht 1.5 herë më të prirur ndaj depresionit në moshën 18 vjeçe.
Ndërsa rreziku i përbashkët gjenetik është një shpjegim i mundshëm. Profesoreshë Pearson tha se pasojat fiziologjike të depresionit të përjetuara nga nëna mund të kalojnë nëpër placentë dhe mund të ndikojnë në zhvillimin e trurit të fetusit.
Vlen të ceket se depresioni prenatal prek rreth 10 deri në 15 përqind të grave dhe është po aq i zakonshëm sa depresioni pas lindjes, sa shpesh quhet depresion pas lindjes.
Ndërsa gratë shtatzëna shpesh ndjejnë rritje të emocionit për shkak të ndryshimeve hormonale, ndryshimet më serioze të humorit mund të lidhen me depresionin.
Këto simptoma përfshijnë ndjenja trishtimi, pashpresë, ose mbingarkesë, të qara të tepërta, pa energji, humbjen e interesit për aktivitete dikur të këndshme ose tërheqjen nga miqtë.
Trajtime si terapia konjitive e sjelljes – një lloj terapie në të folur – është treguar se ndihmon gratë me depresion duke përjashtuar mundësinë e rrezikut të efekteve anësore që vijnë me disa ilaçe psikoaktive nëse ato përdoren.
“Profesionistët e shëndetit duhet të jenë të vetëdijshëm dhe të gatshëm për të mbështetur gratë,” tha Pearson. “Depresioni gjatë shtatëzanisë është i rëndësishëm sepse mund të vazhdojë pas lindjes.”
