Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Ka një iluzion që na është shitur qysh fëmijë – ideja romantike se diku, në ndonjë cep të botës, ekziston “gjysma jonë tjetër”, dhe se vetëm kur ta gjejmë atë, do të jemi të plotë. Kjo ëndërr e bukur, por e rrezikshme, na ka ndjekur në marrëdhëniet tona, duke na mësuar se dashuria është një vend për të plotësuar boshllëqe, për të ndrequr mungesa, për të marrë diçka që nuk e gjejmë brenda vetes.
Fragment nga libri
“Të shohësh në dashuri”
Më e keqja e perceptimeve që prindërit u mësuan dhe u kaluan fëmijëve të tyre është se është supozuar se ne jemi në kërkim të gjysmës sonë tjetër. Pse të mos përpiqemi të gjejmë dikë të tërin në vend që të bëjmë kompromis me dikë gjysmë?
Dashuria që sugjerojmë ndërtohet midis njerëzve të plotë që takohen, jo midis dy gjysmave që kanë nevojë për njëri-tjetrin për tu ndjerë të plotë. Të gjitha historitë e dashurisë përfundojnë në një fund të lumtur: “Ata u martuan, dhe jetuan mirë dhe ne jetuam më mirë…” Le t’i zgjojmë ata që flenë: marrëdhënia nuk është e tillë. Marrëdhënia është një rrugë e re – një sfidë.
Ajo që mund të pres nga një marrëdhënie është një partner në rrugën time, në jetë, dikush që më ushqen dhe nga ana tjetër ushqehet me praninë time. Por mbi të gjitha, dikush që nuk do të ndërhyjë në rrugën e jetës time, transmeton Revista Psikologjia.
Kur kam nevojë për tjetrin për të jetuar, marrëdhënia bëhet e varur.
Dhe në varësi të kësaj, zgjedhjet nuk mund të bëhen.
Dhe pa zgjedhje nuk ka liri.
Dhe pa liri nuk ka dashuri të vërtetë.
Dhe pa dashuri të vërtetë mund të ketë martesa, por nuk ka marrëdhënie.
