Është vlerësuar se rreth 17 për qind e popullsisë demonstron këtë lloj frike nga afërsia e marrëdhënieve. Me fjalë të tjera, frika ose ngurrimi për të krijuar një marrëdhënie dhe lidhje emocionale, fizike dhe intelektuale me dikë. Ata janë lloji i njerëzve që, ndryshe nga sa mund të mendoni, duan dhe kanë nevojë për afërsi me partnerin e tyre. Megjithatë, pa e kuptuar vërtet, ata përfundojnë duke sabotuar çdo marrëdhënie të tyre.
Kjo sjellje të kujton mazokizmin. Pse duhet të largojnë ata që i duan? Pse të jesh i vrazhdë dhe i ftohtë me dikë që e do dhe i vlerëson vërtet? Në realitet, pas këtyre personaliteteve fshihen realitete jashtëzakonisht të ndërlikuara. Shpesh mund të ketë trauma dhe madje edhe peshën e një familjeje jofunksionale.
Në marrëdhëniet tona, ne me të vërtetë duhet të arrijmë një lidhje intimiteti dhe besimi të thellë me partnerët tanë. Pas frikës së intimitetit mund të ketë një të kaluar abuzimi ose neglizhimi nga kujdestarët.
Frika nga intimiteti: karakteristikat dhe origjina
Një fakt i padiskutueshëm është se njerëzit që shfaqin frikë nga intimiteti po vuajnë një formë të vetësabotimit romantik. Ky term u shfaq për herë të parë në një studim të kryer nga Universiteti James Cook (Australi). Ai përcakton ato situata në të cilat, pavarësisht nga fakti që një person dëshiron të jetë në një marrëdhënie, të dashurojë dhe të dashurohet, ata përfundojnë duke e shkatërruar atë lidhje. Siç e theksuam më herët, është e vështirë të kuptohen këto dinamika. Megjithatë, ka shumë që e gjejnë veten në këtë lloj situate emocionale. Për shembull, mund të bini në dashuri me dikë që sillet sikur nuk është vërtet i interesuar për marrëdhënien tuaj. Ata nuk kujdesen për ju dhe sjellja e tyre është e paqartë. Në fakt, ndonjëherë ju ndiheni të afërt me ta, dhe pastaj befas ata janë si një ajsberg. Frika nga intimiteti njihet edhe si ankthi relacional. Ka të bëjë me pamundësinë e krijimit të një lidhjeje të mirëfilltë me njerëzit e tjerë. Natyrisht, është veçanërisht e dëmshme në sferën romantike, por mund të shfaqet edhe në miqësi.
Si manifestohet?
Të gjithë e dimë se çfarë është frika. Është një emocion paralizues i shkaktuar nga një stimul që përpunohet si kërcënim. Në rastin e njerëzve me frikë nga intimiteti, kërcënimi është ky dimension i veçantë.
Ata ndjejnë një frikë të shqetësuar nga lidhja emocionale, duke iu afruar të tjerëve, duke qenë të pambrojtur dhe duke zbuluar mendimet, emocionet dhe nevojat e tyre.
Ata nuk ndajnë gjithmonë me partnerin e tyre atë që mendojnë ose besojnë. Për më tepër, vendimet i marrin vetë, pa i diskutuar me të dashurin e tyre.
Ata nuk flasin për ndjenjat e tyre pasi besojnë se një gjë e tillë do të ishte një kërcënim për ta. Ata e urrejnë të qenit të pambrojtur sepse e shohin atë si një dobësi. Për ta, është si të zhveshen lakuriq, të ekspozohen dhe të rrezikojnë të lëndohen.
Ata kurrë nuk zbulojnë nevojat, frikën dhe shqetësimet e tyre.
Frika e tyre nga intimiteti shoqërohet shpesh me ankth seksual. Prandaj, marrëdhëniet shpesh nuk janë plotësisht të kënaqshme.
Ata rrallë ndajnë përvojat e tyre të kaluara. Në fakt, ata shmangin të flasin për to ose madje mund të gënjejnë për to.
Ata duken të jenë të aftë shoqërore. Ata janë llafazan, mendjemprehtë dhe duket se kanë miq. Megjithatë, këto marrëdhënie janë gjithmonë të paqëndrueshme dhe, pas zgjidhjes së tyre të dukshme, ka gjithmonë mosbesim.
Personi me frikë nga intimiteti përfundon duke sabotuar marrëdhënien e tyre. Ata bëhen të shqetësuar dhe kritikë, duke shënuar gradualisht një distancë gjithnjë e më të madhe mes tyre dhe partnerit. Kjo shkakton një boshllëk të madh emocional.
Origjina e frikës nga intimiteti
Siç e përmendëm më herët, pas frikës së intimitetit fshihet pothuajse gjithmonë një familje e lënë pas dore. Universiteti Shtetëror i Kolorados (SHBA) kreu një studim që shpjegon se pas mungesës së disponueshmërisë dhe besimit emocional te një partner, zakonisht fshihet një lloj atashimi jofunksional që e ka origjinën në fëmijëri.
Kur prindërit nuk janë emocionalisht të disponueshëm për fëmijët e tyre ose janë agresivë ndaj tyre, zhvillohet një lloj lidhjeje specifike që shënon jetën e individit. Kjo është një lidhje shmangëse, e cila lidhet drejtpërdrejt me frikën e intimitetit.
Një familje jofunksionale ose një familje që nuk është e aftë të sigurojë atë që u nevojitet fëmijëve për t’u rritur shëndetshëm (fizikisht, emocionalisht, intelektualisht) është një shembull tjetër se si një person e zhvillon këtë realitet.
Humbja traumatike e një prindi mund të sjellë me vete edhe frikën e intimitetit.
Të kesh prindër vërtet të moshuar ose të sëmurë ose që duhet të kujdesesh për vëllezërit e motrat mund të nxisë gjithashtu shfaqjen e këtij lloji të realitetit emocional. Këta janë fëmijë që rriten duke supozuar se mund t’i besojnë vetëm vetes. Si e trajtoni këtë lloj ankthi ndaj lidhjes njerëzore?
Ju duhet të kuptoni se nëse keni një partner që nuk po krijon një intimitet të vërtetë dhe të kënaqshëm me ju, nuk është faji juaj. Gjithashtu, mos imagjinoni se ata po ju refuzojnë sepse nuk ju duan. Në fakt, në realitet, ata që përdorin distancën emocionale shpesh e bëjnë këtë si një mekanizëm mbrojtës.
Ata janë njerëz që kanë frikë nga tradhtia ose braktisja. Prandaj, në mendjet e tyre, do të jetë gjithmonë më mirë të mos bëhen intime me askënd që të mos lëndohen. Megjithatë, ata nuk e kuptojnë se, me sjelljen e tyre, arrijnë saktësisht të njëjtën gjë nga e cila po ikin, që është vetmia dhe thyerja e zemrës. Gjëja më e mirë për të bërë në këto raste është t’u jepni atyre mbështetje në mënyrë që të fillojnë terapinë psikologjike, shkruan revista Psikologjia.
Disa do të duhet të përballen me plagën e familjes së tyre jofunksionale, një të kaluar abuzimi ose humbje që nuk kanë qenë në gjendje të përballojnë më parë. Çdo rast është unik. Thënë kështu, qëllimi terapeutik do të jetë gjithmonë i njëjtë. Do të lehtësojë strategjitë për të krijuar marrëdhënie të kënaqshme, të lumtura dhe të qëndrueshme. Në të vërtetë, besimi, intimiteti dhe dashuria pa frikë janë çelësat e lumturisë.
