Dashuria më e përsosur qëndron, në një farë mënyre, në tolerimin e defekteve. Në të jetuarit jashtë botës ideale të tregimeve të Disney-t, të dorëzimit të pakushtëzuar, të idealizimeve dhe të përgjegjësive të verbra.
Nuk është një dashuri me gjysmë zemre, as një dashuri e varur, agresive, pasive apo e viktimizuar. Kjo është, pa dyshim, një sfidë e madhe. Është e vështirë të ndërtosh një dashuri që lë mënjanë idealizimin ose të paktën u jep peshën e nevojshme pritshmërive.
Është e rëndësishme të theksohet se me defekte për të toleruar nuk nënkuptojmë abuzim, agresion apo ndonjë lloj tjetër sjelljeje destruktive. Kjo është e patolerueshme në çdo rast dhe në çdo rrethanë, dhe për këtë arsye ne duhet të dënojmë ashpër të gjitha këto sjellje.
Të dashurosh është të duash rastësitë dhe të dashurosh është të dashurohesh me dallimet
Të dashurosh është të duash rastësitë dhe të dashurosh është të dashurohesh me dallimet. Jemi ne që i japim kualifikimin e vërtetë kësaj dashurie të qëndrueshme, e cila e lejon atë të shkojë përtej pasionit dhe ta çojë marrëdhënien drejt pranimit. Ato defekte që mund të tolerojmë përkufizohen si gabime të vogla ose zakone të ndryshme (për shembull: mos nxjerrja e plehrave në kohë, lënia e rrobave varur, dhënia e përparësisë për gjëra të tjera kur bëhet fjalë për diçka të parëndësishme, lënia e pastës së dhëmbëve të hapur, etj.).
Kombinimi i mosmarrëveshjeve nuk mund të përcaktojë një marrëdhënie, përndryshe do të flisnim për një makth. Prandaj, është e rëndësishme që kur zgjedhim se me kë ndajmë jetën tonë, të marrim parasysh me kujdes se çfarë është e shëndetshme dhe çfarë jo. Nëse nuk e kryejmë saktë këtë ekzaminim, ndoshta do të ketë defekte fatale për stabilitetin e ndjenjës dhe marrëdhënies.
Çdo shkëmbim ndërton çiftin
Në shumë mënyra, konfliktet në një çift lindin thjesht nga zakone dhe/ose prioritete të ndryshme. Në këtë kuptim, ne duhet të bëjmë një përpjekje për të siguruar që këto dallime të jenë të pajtueshme. Sepse? Sepse nuk ka vizion më të mirë se një tjetër për ato çështje që nuk dëmtojnë brendësinë tonë apo pritshmëritë tona afatgjata. Vendi ku i lëmë çorapët nuk është një çështje relevante apo transhendente. Në dashuri duhet të flasim si të barabartë, kjo do të thotë se duhet të jemi të vetëdijshëm për detyrimin për të toleruar ato manifestime me të cilat nuk pajtohemi dhe që nuk janë transhendente.
Në një farë mënyre, përvojat e përbashkëta na ndërtojnë si njerëz të mbështjellë me një ndjenjë. Ky është angazhim i vërtetë. Për ta ruajtur atë, ne duhet të shqyrtojmë vazhdimisht nevojat tona që në fillim, duke shmangur vendosjen e përgjegjësisë për shqetësimin tonë mbi ato defekte që shohim tek partneri ynë.
Të dua përtej lidhjes
Ndjenjat, ndryshe nga pasionet, vazhdojnë me kalimin e kohës dhe nuk thyhen lehtë. Të duash dikë për bukurinë e tij nuk është dashuri, është pasion. Të duash për inteligjencën e tij nuk është dashuri, është admirim. Megjithatë, të duash pa e ditur pse është dashuri. Le të themi se koha ndërton dashurinë e dy njerëzve që punojnë, pranojnë dhe arrijnë të duan dallimet dhe veçoritë e tyre. Kjo shkon përtej rënies në dashuri, duke krijuar mes dy njerëzve magjinë e të qenit i pranuar pa kushte.
Dashuria balancon impulset tona të brendshme dhe të jashtme. Është thelbi që i mban të shkathët ingranazhet e projekteve tona të përbashkëta. Forca më intensive dhe e pamposhtur është ajo që na bashkon me mirëkuptimin, me pranimin.
Kjo përfshin vlerësimin dhe njohjen, respektin për personin dhe hapësirën personale, lirinë, besimin dhe komunikimin. Në këtë mënyrë mund të flasim për projekte të përbashkëta , për gëzimin e të qenit me personin që duam dhe për bujarinë.
Sepse? Sepse ne jetojmë në një botë ku marrëdhëniet janë gjithnjë e më konfliktuale, sepse ne kërkojmë përsosmërinë pa e kuptuar se jemi, nga natyra, të papërsosur.
Pra, nëse e mbajmë këtë parasysh, do të kuptojmë se vetëm dashuria e papërsosur e mbështjellë me “dashuri të përsosur” mund të na shpëtojë nga pakënaqësia. Dhe faleminderit që është kështu, transmeton Revista Psikologjia.
Nuk ka gjë të tillë si një çift perfekt . Në fakt, të jesh “çift i mirë” nuk do të thotë të mos kesh probleme, por të dish t’i zgjidhësh ato. Të duash do të thotë, në një farë mënyre, të jesh i dashuruar me dallimet tona. Shikoni të mirat dhe të këqijat e partnerit tonë pa anestezi.
Aty ku duam dhe ku na duan është vendi më i bukur në botë. Sepse aty banojnë butësia , meloditë, besimi, sinqeriteti, guximi, ti dhe unë, nesër dhe përgjithmonë, dhe unë jam i lumtur nëse jeni. Sepse aty ku ka dashuri, zemra dëgjon muzikën e saj të preferuar.
