Rreth 900.000 vjet më parë, njerëzimi pothuajse u zhdukën. Sipas rezultateve të një studimi gjenomik të botuar vitin e kaluar, paraardhësit e njeriut modern u reduktuan në një popullsi prej mezi 1.300 individësh, gjë që na solli në prag të shkatërrimit. Tani, hulumtimi i ri ka treguar se në atë kohë ka ndodhur një migrim masiv i njerëzve nga Afrika, shkruan sciencealert.
Është shumë e vështirë të rindërtosh migrimet e njerëzve të lashtë nga Afrika në Evropë dhe Azi. Dëshmia më e mirë që kemi konsiston në gjetjet e pakta të artefakteve të eshtrave dhe gurëve, të cilat janë të vështira për t’u njohur. 2 studime të fundit kanë lidhur migrimin njerëzor me të ashtuquajturën pengesë gjenetike një periudhë kur popullsia bie ndjeshëm, e ndjekur nga një rikuperim gradual.
Një studim, duke analizuar gjenomin e njeriut, zbuloi se një “fyt i ngushtë” rreth 900.000 vjet më parë shkaktoi humbjen e diversitetit gjenetik, dhe një tjetër, i botuar disa javë më vonë, pas studimit të vendeve arkeologjike në Euroazi, e daton “fytin e ngushtë” në 1.1 milion vjet më parë.
Për shkak të ndryshimit 200.000 vjeçar në datimin e “grykës së ngushtë” ishte e vështirë të përcaktohej se cila ngjarje klimatike shkaktoi ose kontribuoi në rënien e përkohshme të numrit të njerëzve. Prandaj, gjeologët Giovanni Muttoni nga Universiteti i Milanos dhe Dennis Kent nga Universiteti i Kolumbisë u përpoqën të përcaktonin më saktë se kur filloi rënia e popullsisë.
Së pari, ata ri-analizuan të dhënat e vendbanimeve të hershme të hominidëve në të gjithë Euroazinë dhe gjetën një grup vendesh që mund të datohen në mënyrë të besueshme në 900.000 vjet më parë. Ata krahasuan gjetjet e tyre me të dhënat e sedimenteve detare, në të cilat provat e ndryshimeve klimatike janë ruajtur përmes izotopeve të oksigjenit.
Raportet e oksigjenit në shtresat e sedimentit tregojnë nëse klima në kohën e depozitimit të mineraleve ishte më e ngrohtë apo më e ftohtë. Të dhënat gjenomike dhe datimi i vendeve të hominideve treguan se pengesa dhe migrimi ndodhën në të njëjtën kohë.
Gjatë tranzicionit të mesëm të Pleistocenit, niveli global i oqeanit ra, dhe Afrika dhe pjesë të Azisë u prekën nga thatësira. Hominidet që jetonin në Afrikë në atë kohë u përballën me kushte të vështira jetese dhe mungesë të ushqimit dhe ujit. Për fat të mirë, me rënien e nivelit të detit, rrugët tokësore për në Euroazi u bënë më të qasshme dhe njerëzit e lashtë shkuan në kërkim të zonave më të mira, gjë që i shpëtoi, shkruan Alsat.m.
“Ne besojmë se thatësirat gjatë fazës së izotopit detar 22 që shkaktuan përhapjen e savanës dhe zonave të thata në pjesën më të madhe të Afrikës kontinentale i shtynë popullatat e hershme Homo në Afrikë të përshtateshin ose të migronin për të shmangur zhdukjen”, shkruajnë shkencëtarët.