Pavarësisht nga mosha juaj, ka një fëmijë të vogël brenda jush që ka nevojë për dashuri dhe pranim.
Nëse je femër, sado e pavarur të jesh, brenda vetes ka një vajzë të vogël që ka nevojë për dashuri.
Nëse je burrë, sado i vështirë të jesh, brenda teje ka një djalë të vogël që ka etje për mirëkuptim dhe dashuri.
Ekziston edhe një prind brenda jush. Pra, ju keni një fëmijë dhe një prind. Nëse dëgjoni me kujdes dialogun tuaj të brendshëm, do ta dëgjoni këtë “zë”.
Do të dëgjoni prindin duke ju thënë se e keni gabim dhe se nuk jeni mjaftueshëm të mirë dhe kjo ju çon në konflikt me veten. Ky është një model. Kur rritemi, shumica prej nesh e injorojnë plotësisht atë fëmijë brenda nesh ose e kritikojnë atë siç na kritikuan të tjerët, duke përjetësuar kështu atë model të vjetër.
Sa herë që keni frikë, është e rëndësishme të kuptoni se ai që ka frikë është fëmija brenda jush.
Në realitet, uni i rritur nuk ka frikë, por as nuk simpatizon fëmijën. I rrituri dhe fëmija duhet të zhvillojnë një marrëdhënie të ndërsjellë. Flisni me njëri-tjetrin për atë që po bëni, shkruan Revista Psikologjia.
Ndoshta kjo tingëllon e çuditshme, por në fakt funksionon…, është kujdes për veten, është ajo që i themi vetes për veten tonë.
