Në vitin 2011, Japonia u godit nga një tërmet i magnitudës 9, të cilit i pasoi një cunami që jo vetëm shkatërroi një pjesë të bregdetit në afërsi të Fukushimës, por dëmtoi në mënyrë serioze edhe centralin bërthamor të qytetit, në atë që cilësohet si aksidenti më i rëndë bërthamor nga koha e Çernobilit.
Miliona tonelata ujë u përdorën asokohe për të ftohur reaktorët, dhe më shumë se 1 milion prej atij uji ende ndodhet në brendësi të centralit. Uji tashmë është radioaktiv, dhe qeveria japoneze prej 9 vitesh po mendon mënyrën e asgjësimit të sigurt, nga momenti që kapaciteti mbajtës po zvogëlohet dita ditës.
Nga mundësitë e ndryshme, si avullimi në atmosferë ose transportimi në kontejnerë të tjerë, qeveria mund të marrë parasysh edhe zgjidhjen më të thjeshtë, por me pasojë potencialisht më të rëndë për ekosistemin e asaj zone, pra shkarkimin e ujit në detin pranë të cilit ndodhet centrali bërthamor.
Mundësia ka hedhur në protestë kategorinë e ambientalistëve dhe peshkatarëve japonezë, që mendojnë se kjo zgjidhje mund të fundosë industrinë e peshkimit, që mezi po ngrihet nga cunami i vitit 2011 dhe nga efektet e pandemisë.
Edhe pse uji i centralit do të kalonte përmes disa filtrave të avancuara, që do të mbanin me vete pjesën më të madhe të elementeve radioaktive, njëri prej tyre, tritiumi, nuk mund të kapej nga filtrat dhe do të shpërndahej në det transmeton A2 CNN
Trituimi është element potencialisht shumë i dëmshëm për njeriun, edhe pse i shpërndarë në ujërat e detit të Japonisë.
