Shkruan: Skënder Berisha
Rrjedhën e ngjarjeve e përcaktojnë shumë faktorë, andaj, zbatimi i kauzave të paracaktuara pa kushtet e menduara mirë, ia lëshojnë vendin stihisë së lindjes së kauzave të varura nga rrethanat e aty për atyshme.
Vërtetësia, qëndrueshmëria dhe zbatuesi i kauzave të proklamuara, përbëjnë edhe shtyllat e grupeve të caktuara të njerëzve, organizatave ashtu sikur të partive politike.
Kauzat duan kohën, vendin dhe protagonistin edhe në rastin e arrivizmit politik. Këto kanë predispozita të ndërtohen lehtë, por edhe të shkërmoqen lehtë, nga rrethanat e krijuara jashtë kontekstit të hartuesve të tyre.
Prandaj, kauzat e mirëfillta përtej arrivizmit, maten me zbatimin e tyre, por edhe jetëgjatësia e përkufizuar nga e thëna në të bërë.
Në kohë pandemie, kauzat, nga ato kapitale që shërbenin si postulate për njollosjen brutale të oponencës, me të cilat u arrit qëllimi për të ardhur në pushtet, u shndërruan dhe transformuan në kauza të jetës sot për nesër, duke mos pasur vepra për vetëlavdërim, përtej fjalamanisë.
Kauzat e ndërtuara për arrivizmin politik, tejkalonin këllqet e molisura nga premisat jo të duhura me kohën e hapësirën. Ato kishin afat të pakufishëm të skadencës, të tejkohëshme dhe po aq joreale, të lidhura me egon e absolutit që nuk e jeton procesin por ekscesin.
Prandaj, është evidente skadenca e kauzave të arrivizmit në kohë pandemie. Përjetuan jofunksionalitetin e vet real në pandemi.
Duke qenë kështu, kauzat ikën, më shpejtë se sa zgjati fushata zgjedhore, duke u zëvendësuar me protagonizëm.
Por, ku jemi tash?
Tash, jetojmë në kohën e pandemisë ku kauzat e ndërtimit të arrivizmit politik janë e shkuar e zbehtë, me plot kujtime nga epoka e dalldisë kolektive, tashmë të degdisura në çirrje faqebukiane deri te aksidentet e ardhshme.
Kauzat e reja janë të stisura dosido më për toke, por germa e ligjeve është gabim, të paketuara keq, me krejt të këqijat që presin kohë më të mira për t’u rishikuar nga absoluti, por në një kohë tjetër.
Dikush duhet marrë përsipër barrën e kësaj bote sipas të mirënjohurës: “o botë o prapësi o dreq që paskam lindur të të ndreq”.
Deri atëherë, kauzat e arrivizmit politik le të flenë të qeta, nuk i ngjok as mushkonja e verës që po vije!
