Në teposhtën e një rrugice anësore të Londrës, një ngasës motoçiklete lëshohet pavërejtshëm, duke kaluar në mënyrë diskrete përskaj dyerve të një garazhi. Shenja dalluese është një kitarë e gravuar në kapakun e rezervarit të benzinës së motoçikletës. Ngasësi është Mark Knopfleri, ndërsa vendi ku ndalet është strofulli ku ai e krijon muzikën e tij.
Albumi i tij më i fundit, “Down the Road Wherever” është incizuar në “British Grove Studios”, një studio kjo prej ëndrrash që ai e ndërtoi më se një dekadë më parë, shkruan/kohaditore/.
“Përdori të këtilla gjëra”, thotë Knopfleri, teksa ia tregon gazetarit Anthony Mason studion e tij. “Po flet për të 60-at, është një EMI REDD”. “A doli prej Abbey Roadit?”, pyet Masoni.
“Do të dilte, fillimisht”, iu përgjigj ai. “E mira është se më nuk duhet të bëni njëmend muzikë”, i thotë Masoni.
“Unë, po”, i përgjigjet Knopfler. “Druaj se është disi si obsesion”.
Është ky përnjëmend një obsesion jetësor për Knopflerin, i cili u rrit në Glasgow të Skocisë dhe pastaj në Newcastle të Anglisë, para se të zhvendosej në Londër për ta themeluar grupin muzikor “Dire Straits”. Ai e përshkruan lojën e tij të dalluar me kitarë, duke thënë: “E kam një stil që mbase është krejtësisht i gabuar”.
“Do të ishte makth nate i një mësuesi të kitarës. E mbaj kitarën siç një hidraulik mban çekiçin”, thotë ai.
Ama muzika nuk ka qenë puna e parë e Knopflerit, pasi që ai pati edhe një karrierë të shkurtër prej gazetari.
“Ishte kjo një punë e mirë për një djalosh të ri – isha gazetar praktikant”, thotë ai për veten si riosh. “A ju pëlqente të ishit gazetar?”, pyet Mansoni. “Më pëlqente shumëçka prej asaj pune. Mund ta bëja, por nuk mendoj se isha mjaft i regjur për të”, iu përgjigj.
Mu kjo punë la të ngulitur te ai diçka të rëndësishme. E formësoi talentin e tij të tregimtarit, si dhe të gjitha këngët që i kishte në mendje. “E kisha një ‘arkiv’ aty; këngët thjesht vazhdonin të bënin presion.
