Gjëra të çuditshme po ndodhin në skajet e jashtme të sistemit tonë diellor. Një objekt deri në dhjetëfishin e masës së Tokës po tërheq të tjerët drejt tij, transmeton InLajmi.
A është një planet, apo diçka tjetër?
Ndër misteret më intriguese të sistemit diellor është nëse një planet i madh, i akullt jeton në rajonet e jashtme të lagjes sonë kozmike, shumë përtej orbitës së Neptunit. Kjo botë hipotetike, e mbiquajtur “Planeti i 9-të” nga disa prej shkencëtarëve që e kërkojnë, ka ngjallur polemika që kur u propozua për herë të parë.
Planeti i paparë parashikohet të ekzistojë bazuar në ndikimin e tij të dukshëm gravitacional në një grup objektesh të vogla me orbita të çuditshme, të grumbulluara. Por deri më tani, kërkimet për të kanë dalë bosh dhe kritikët pretendojnë se sugjerimet e pranisë së tij janë thjesht fantazma në të dhëna.
Tani, një analizë e re parashikon se nëse është atje, ai planet i rrëmbyeshëm mund të jetë më afër, më i ndritshëm dhe më i lehtë për t’u dalluar sesa është vlerësuar më parë.
Në vend që të rrotullohet rreth yllit tonë një herë në 18.500 vjet, astronomët llogaritin se ai rrotullohet rreth diellit në rreth 7.400 vjet. Kjo orbitë më e ngushtë e sjell atë shumë më afër diellit sesa pritej më parë, që do të thotë se “Planeti i 9-të” mund të duket më i ndritshëm për teleskopët e bazuar në Tokë.
Për të ndihmuar kërkuesit ndërkohë, Brown dhe Batygin përdorën llogaritjet e tyre të rishikuara për të bërë një “hartë thesari” që tregon një pjesë të qiellit ku “Planeti i 9-të” ka më shumë gjasa të gjendet. Ajo zonë përshkon rrafshin e populluar dendur, me gaz të Rrugës së Qumështit, gjë që mund ta kishte ndihmuar planetin të fshihej gjatë kërkimeve të kaluara.
“Tani ne me të vërtetë e dimë se ku të shikojmë dhe ku jo,” thotë Brown.
“Kjo duhet ta bëjë atë, përveç nëse kemi bërë diçka të gabuar.”
Ekipi i Caltech-it e bazoi parashikimin e tij për ekzistencën e “Planetit 9” në mënyrën se si ai me sa duket shqetëson një grup objektesh të brezit Kuiper, ose KBO. Këto botë të vogla, të akullta përtej Neptunit përfshijnë një popullsi objektesh me orbita ekstreme që i çojnë ato të paktën 150 herë më larg nga dielli sesa orbita e Tokës.
Sheppard dhe Trujillo, po përdorin teleskopin e fuqishëm Subaru të vendosur në majë të Mauna Kea të Hawaiit për të kërkuar planetin e pakapshëm. Por edhe me mjetet më të mprehta në arsenalin e astronomëve, kërkimi është sfidues.
Në shkëlqimin dhe orbitën e supozuar, “Planeti 9” përzihet në mënyrë të papërshtatshme në masat vezulluese të yjeve të sfondit, një botë që kalon mes shiritit qumështor të galaktikës sonë në qiellin e natës.
“Është mjaft e ndritshme dhe mjaft e afërt dhe mjaft e spikatur, saqë në thelb është i vetmi rajon ku mund të fshihet i pazbuluar”, thotë Laughlin. “Ndjenja ime është se nëse është atje, do të fiksohet shumë shpejt”, shkruan National Geographic.
Shoshitja e fushave të yjeve duke përdorur mjete të ndryshme nuk është mënyra e vetme që astronomët të mund ta vendosin planetin në qiell. Sateliti i anketimit transit të ekzoplaneteve të NASA-s (TESS), i cili është i zënë me kërkimin e planetëve që rrotullohen rreth yjeve të tjerë, mund të shohë “Planetine 9-të” ndërsa skanon zonat që përfshijnë orbitën e supozuar të planetit.
Në vitin 2019, astronomët sugjeruan se përpunimi i zgjuar i të dhënave mund të tërheqë objekte të largëta të sistemit diellor nga vëzhgimet e TESS, një teknikë që Laughlin dhe Malena Rice e Universitetit të Yale janë duke punuar aktualisht. /InLajmi/
